Winkelmuseum

De directeur van de HEMA zei in de NRC dat hij zijn personeel een cartoon van mij liet zien (kan ‘m niet zo gauw vinden) waarin een winkelcentrum een kassa bij de ingang heeft gekregen, omdat het een winkelmuseum is geworden, met daarin de V&D, de Halfords, de Free Records Shop en de Megapool. Daar moet de HEMA niet in terechtkomen, wil hij maar zeggen. In Amsterdam valt het niet op, omdat in elk leegstaand winkelpand en door mottige hipsters gerunde koffie/sap/dure broodjeszaak komt, maar in de provincie is er natuurlijk niemand zo gek om 5 euro af te tikken voor een latte geitenmelk extra shot extra heet. En daar dool je dus door halflege winkelstraten, tamelijk deprimerend.

Over de NRC gesproken, daarin waren afgelopen dinsdag alle foto’s, zelfs van de advertenties, ingeruild voor tekeningen van Fokke&Sukke vanwege het nakende 25 jarig jubileum, waarvoor hulde. Diezelfde avond was er in Amsterdam een bijeenkomst waar een aantal sprekers de loftrompet over de makers schalde, waarbij de niet professionele stand-ups verreweg het leukst waren, zoals zo vaak.

Dan was er de daarop volgende woensdagmiddag nog de door Femke Halsema onthulde plaquette aan de Amsterdamse kroeg waar de makers Fokke&Sukke hebben geconcipieerd, volgens hun autobiografie nadat een van hen had geroepen dat ze net zoiets leuks, fris en nieuws moesten gaan maken als De Familie Doorzon. Toen ik Bastiaan Geleinse daar bij die gelegenheid trots over aansprak, zei hij ‘nou ja, alleen het eerste album, hoor’. Aangezien we dat in een week hadden gemaakt (over het tweede album deden we nog langer), heeft mijn roem dus maar iets langer geduurd dan de door Andy Warhol voorgeschreven 15 minuten.

Anyway.

Op de borrel na de Fokke&Sukke avond, vroegen diverse mensen mij of ik na De Familie Doorzon nog wat had gedaan. Dat circuit leest natuurlijk niet het AD, laat staan de Margriet, niet beseffend dat die media vele malen meer bereik hebben dan wat ze wel volgen. Ik ben er happy mee, net als jullie die me volgen, en daarom hieronder wat tekeningen van de laatste tijd, om te laten zien dat ik nog wel degelijk wat doe. Wat heet, ik teken me nog steeds te pletter.

Dit is Palmpie, een mascotte die ik voor tennisvereniging Startbaan in Amstelveen heb getekend. De hoofdtrainer daar Manuel Bouwman, die ook mijn dochter India traint, heeft het complex voorzien van palmbomen. Het geeft de velden een exotische aanblik, wat van verreweg de meeste clubs niet kan worden gezegd. Ik reis veel mee met India en breng daardoor hele zondagen door op tamelijk desolate plekken in het land.

De Krijter voor het oktobernummer van Hard Gras. Toen ik voor het eerst zag dat de eerste divisie Keuken Kampioen Divisie ging heten, sloeg ik de krant terug naar de voorpagina om de datum te checken. Het was geen 1 april. Als we zo gaan beginnen, kunnen we net zo goed Disney vragen de eredivisie te gaan sponsoren, zodat die eindelijk de terechte kwalificatie Mickey Mouse Competitie krijgt.

Tot zover, niet na deze tekening voor een jubileumuitgave van de Margriet, die dit jaar 80 jaar bestaat. Ben trots in die traditie te zijn opgenomen. Thuis bewonderde ik De Familie Achterop van Dick Browne, die-inderdaad-achterop de Margriet stond. Dat ik nu op die plek sta met mijn eigen strip Zusje, had ik nooit durven dromen.