Kalverstraat

Het is 4 oktober, dus ik had eigenlijk een dierendag-grap moeten maken, maar me dunkt dat het dier in mijn cartoon van gisteren behoorlijk aan zijn trekken is gekomen! Laten we dat geluk even doortrekken naar vandaag. Na 8 jaar geweeklaag van de detailhandel over crisis en online-shopping, is het, nu we het economisch tij weer mee hebben, weer niet goed: de Kalverstraat is in het weekend te vol. Zo vol, dat je soms de winkel niet meer uit kan. Dat is inderdaad afschuwelijk, je zal maar in zo’n semihippe boetiek staan, met acteurs als winkelpersoneel, met continu BOENKBOENKBOENK aan je kop, en er dan niet meer uit kunnen! Ik denk dat het goed is, nu we toch vast staan in die overvolle winkelstraat, dat we even stil staan bij het feit, dat dit dus onze Nederlandse problemen zijn. Pure luxe-problemen. Ook de Zwarte Pieten-discussie, het feit dat we volgens dieet-babes worden vergiftigd door gluten, suiker en koolhydraten in het algemeen, is allemaal pure luxe in een land van overvloed. Het feit dat dat hetgene is waar we ons in Nederland druk over maken, is het bewijs dat wij inderdaad het gelukkigste land ter wereld zijn. Nou ja, achter Zweden geloof ik, maar dat telt niet, want daar hebben ze het onderzoek gedaan in die ene maand dat dat land per jaar bewoonbaar is. Logisch dat die Zweden op dat moment even  dolgelukkig waren! Ik prijs me gelukkig dat ik de keuze heb om NIET naar de Kalverstraat te gaan. Dat wil zeggen, allen heel even naar binnen bij de allereerste winkel van die straat, Marcs&Spencer, om die speciale Griekse yoghurt te kopen waar ik intens gelukkig van wordt. Gelukkig kan ik mijn fiets dan gewoon er tegenover tegen het leegstaande pand van de V&D zetten. Het idee dat ik me vervolgens zou moeten opwinden over het feit dat die straat verderop bomvol is en de winkels ook, is dan wel heel luxe. Logisch eigenlijk, nu ik erover nadenk, dat wij Nederlanders steen en been klagen over de gelukkigste premier die we ooit hebben gehad. Het geschamper op de film die hij had uitgezocht na zijn avondje zomergasten: Intouchables. Zo’n film waar je gelukkig van wordt, dat is natuurlijk lachwekkend. Weg met die man! En Wilders erin. Dat is de premier dat dit land vol kankeraars verdient.