Doodlopend Kerkepad en Wim Kok
Wim Kok en Ferrari
We zijn al een tijdje op weg naar Londen, als ik op de voorste rij van de business class oud premier Wim Kok zie zitten, meteen herkenbaar aan zijn markante Wim Duisenberg-achtige grijze volle haardos. Zou je dat van socialisme krijgen? Dan toch maar eens proberen. Maar goed, dan wel een socialist in de business class. Het valt me op dat hij zo enorm geinteresseerd uit het raampje zit te kijken, hij zit er 1 stoel vandaan. Ook bij het landen en daarna taxieen naar de terminal op Heathrow kijkt hij als een kind uit het raampje naar de voorbijkomende gebouwen en vliegtuigen. Je zou denken dat Wim Kok toch wel vaker gevlogen heeft in zijn loopbaan, of was het al weer ’n tijdje geleden voor hem?
Als we los mogen en hij opstaat zie ik dat hij een piepklein rood rugzakje om doet met daarop het Ferrari logo en ook nog eens dat woord duidelijk leesbaar eronder. Ik begin me een beetje zorgen te maken over onze oude staatsman.
Als hij het gangpad inloopt valt alles op zijn plaats: naast hem bij het raampje had al die tijd zijn kleinzoon gezeten.