A day in the life 26-27 mei 2017

Beetje magertjes, de schetsoogst van gisteren en vandaag samen. Plotten doe ik ‘smorgens in een koffietent(nou ja, tent, het zaakje heet KoffieSALON, en daar is niets aan overdreven. Voordat je zelf je bakkie leut kunt bestellen, kan het gebeuren dat er een opgedraaide Foodie voor je aan de beurt is, die een Latte Geitenmelk Extra Heet Dubbel Shot Take A Way besteld). Dit terzijde, gisterenochtend kwam ik bij het bestellen eerst een collega-moeder tegen die ik nog van de creche ken.(streepje op de e, toch?) Niet die waar wij samen op hebben gezeten, maar die van onze kinderen. Die inmiddels op de middelbare school zitten. De rij was lang, vanwege de buitenissige bestellingen ongetwijfeld, dus we raakten flink aan de praat. Uiterst gezellig, maar plotten kwam er dus niet meteen van. Eenmaal achter mijn bakkie troost met de krant gezeten, kwam een vriend binnen, de KLM-er die me mee heeft laten liften naar Atlanta in januari om Gregg Allman te zien spelen in Macon, Georgia. Ook dat was een aangenaam en lang gesprek, wij wonen welliswaar in Amsterdam, maar net zo goed in een dorp, waar je altijd een bekende tegenkomt. Anyway, dit dus als excuus, voor de weinige schetsjes. Hieronder de uiteindelijk uitgewerkte cartoon voor in het AD. Een bericht in de Volkskrant, dat maar mondjesmaat is opgepikt door de rest van de media. Twee robots van de VU in Amsterdam, hebben samen een kindje gemaakt, dat erg op zijn ouders lijkt, maar toch ook wat nieuwe eigenschappen van zichzelf heeft. Zoals bij Mensen, zeg maar. Ik vond het een schokkend bericht, maar ik ben geloof ik de enige.