De Jager woensdag 09 maart 2016 Mehmet

De Turken. Je hebt er allerlei beelden bij, en vooroordelen misschien, tot je er eentje wat langer spreekt. Wat heet, een uurtje of vier. Tijdens een vlucht tussen Atlanta en Amsterdam onlangs, zat ik naast Mehmet uit Istanboel. Directeur van een fabriek die machines maakt om plastic dingen mee te produceren. Dat gaat van de dopjes op waterflesjes, tot aan de grill van de BMW X5. En ook voor Mehmet wachte thuisgekomen met een jetlag van hier tot Atlanta, weer de kids die naar tennis moesten worden gebracht, en zijn vrouw die juist die avond op stap was, zodat van in bed crashen nog even geen sprake kon zijn. Ik wil maar zeggen, als je je een beetje in mensen verdiept, kom je tot de conclusie dat we allemaal zo’n beetje hetzelfde zijn en doen. Op een paar gestoorde idioten na, wil iedereen gewoon een gezellig thuis, veiligheid en zo min mogelijk gezanik aan je kop, of het nou van je religie of je directe omgeving is. Toen we, om toch nog wat te kunnen slapen, eerst een filmpje gingen kijken, koos ik voor The Intern(goeie inslaper!) en Mehmet voor Eyes Wide Shut. Dat bedoel ik.