Disco Doorzon: Leo Blokhuis
Dit jaar bestaat de Top 40 vijftig jaar. Elke week besteedt het AD op maandag een pagina aan een van de vele opvallende nummers die in die 50 jaar de roemrijke lijst hebben bevolkt. En ik maak daar een strip bij, Disco Doorzon. Ik heb daarbij de platenzaak Unicio Glorie op het oog, aan de Ceintuurbaan in Amsterdam,een paar deuren verder van waar mijn oma woonde en net als Oma inmiddels ter ziele. Die platenzaak was zo actueel met de nieuwste platen, dat artiesten zelf hun nieuwste singles ter plekke kwamen pluggen. Beroemdste voorbeeld is Eddie Grant, voor wie bij Unico Glorie de victorie is begonnen. Ik ben op het idee gekomen door op vakantie, boven op een verlaten berg in Zwitserland, Erik de Zwart tegen te komen, bij stom toeval. Erik is niet alleen oud Top 40-dj, maar ook de huidige voorzitter van de Stichting Top 40. Bovendien ook ras-Amsterdammer en dus net zo vertrouwd met Unico Glorie als ik. Al pratend in het zonnetje is de strip ontstaan. Pa Doorzon had natuurlijk zomaar een patenafdeling in zijn electronica-winkel kunnen hebben. Het leuke aan de strip is dat het een ‘prequel’ is van de Familie Doorzon, omdat er vaak jaren in behandeld worden van ver voor het begin van Doorzon. Zo ook deze aflevering, die in 1965 speelt, het jaar van oprichting van de Top 40, en meteen ook de introductie van de dan vier-jarige Leo Blokhuis. Die reageerde trouwens meteen verheugd en trots op zijn stripdebuut.