Willem

Het zal een jaartje of twee geleden zijn, in ieder geval toen Willem weer even op vrije voeten was, dat ik te vroeg voor een afspraak was, in een stille buitenwijk van Amsterdam, rond een uur of twee. Het zonnetje scheen en er was op het kruispunt een bankje, waar ik de tijd even ging doden. De stoplichten op het kruispunt sprongen op groen, toen op oranje en toen op rood, zonder dat er iets of iemand langskwam. Toen kwam er eindelijk een scooter aan, zwart met een ook totaal in zwart geklede bestuurder. Willem. En daar zaten wij dan een minuut met zijn tweeën, Willem en ik. Ik vond het op de een of andere manier iets aandoenlijks hebben, de grootste crimineel van Nederland, die daar netjes op groen zat te wachten, terwijl er totaal geen ander verkeer was.