Peter

Gisteren hebben we afscheid genomen van uitgever Peter van der Heijden, die vorige week, net vader geworden, op 40 jarige leeftijd overleed. Een uitvaart waar je gezien de omstandigheden met nog meer lood in je schoenen naar toe gaat als normaal, maar die door zijn naasten op onnavolgbare wijze geheel in de sfeer die bij Peter past, licht was gehouden, als dat het juiste woord is, bij dit enorme verlies. Vanmiddag heb ik een solo-herdenking gehouden door op precies dezelfde plek te gaan lunchen, waar ik dat het laatst met Peter deed, op het terras van cafe Kale op de Weteringschans in Amsterdam. En ook nog eens vol in de zon, net als toen in de zomer, iets wat op 30 september niet erg vanzelfsprekend is. Ik heb daar proberen terug te halen hoe die lunch toen verliep. Ik herinner me dat ik ondanks de ideale omstandigheden een potje tegen Peter aan heb lopen zeuren over van alles en nog wat(ook een belangrijke taak van een uitgever, zeurende auteurs aanhoren)en dat hij-de sprekers op de bijeenkomst van gisteren zullen dit herkennen-werkelijk voor alles een oplossing aandroeg. Dat irriteert me bij vrijwel iedereen die dat probeert(het gaat natuurlijk alleen maar om het zeuren), maar van Peter kreeg ik goede zin. Hoewel hij die middag nog een overvol programma had, onder andere bij Sanoma, zie straks de tekening hieronder)hebben we er toen toch maar een biertje op genomen, daar in het zonnetje, om te proosten op het feit dat we elkaar beetje bij beetje goed aan het leren kennen waren. Peters naasten hebben gevraagd bij de bijeenkomst gisteren een kaartje achter te laten, met een tekst, een tekening, een herinnering aan Peter, zodat zijn pas geboren zoon Mats, later een beeld kan krijgen van zijn vader, en wat hij voor de mensen die hem kenden heeft betekent. Hieronder mijn bijdrage.