Overgang

En de beste overgang is geen overgang, zal menige lezeres kunnen beamen. Elke maandag laat ik in het AD een trein te laat of helemaal niet komen. Dat is flauw, want verreweg de meeste treinen komen op tijd, in de eerste helft van 2018 zelfs meer dan ooit. Maar het is domweg  leuk vervelend om vooroordelen in stand te houden en persoonlijk heb ik er aardigheid in om eindeloos op een onderwerp door te gaan. Toen ik ten tijde van het 4e Doorzon-album, Pa Doorzon week in week uit aan rouwverwerking liet doen vanwege het overlijden van De Buurvrouw, door John aflevering na aflevering smachtend over de heg te laten hangen, kreeg ik van Nieuwe Revu te horen dat ze het nu wel wisten met die heg. Dan hebben ze aan mij een verkeerde, ik heb John toen vervolgens zelfs met de heg laten vergroeien. Zelfde verhaal bij Dupuis, waar het gevoel voor humor niet het sterkste punt bleek te zijn, toen ik voor Roel en zijn Beestenboel een aflevering inleverde met louter zwarte plaatjes. Hoewel het niet echt waar was, had ik in de aflevering laten doorschemeren dat dat was omdat de auteur(ik)die week even in tijdnood zat. Leek me grappig. Nou, dat vonden ze bij Dupuis helemaal niet, een hele pagina in Spirou met louter zwarte plaatjes, dat kon echt niet. Of ik geen zwarte plaatjes meer wilde gebruiken in mijn strip.Ik had zo de smoor in dat ze de grap niet hadden gelezen of begrepen, dat ik vervolgens nog elk volgend album een pagina opnam die geheel in de mist speelde. Daarmee hield ik me aan het gebod, geen zwarte plaatjes. Maar wel grijze.